BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

NAZIM HİKMET

برای یک عکس

همچنان در برابرم هستی...
نگاه هم نکنی مرا، آن‌جایی، می‌بینمت
آه ای خودخواه من درعشق، که بسیار دوستش داشتم
حجم ناگفته‌هایم کوله‌باری از اجساد شد در قلبم
در آن لحظه‌‌ی مسدود
درست وقتی که نمی‌دانستم با دست‌هایم چه کنم
از ذهنم آن‌قدر چیزها گذشت که نتوانستم افکارم را تعقیب کنم
و دست‌هایم خالی، من در تنگنا ماندم
دست‌هایم یخ بست، من کجا ماندم
در گوشهایم سمفونی می‌نواخت
و همه چیز تمام شد...
ناظم حکمت